NT: overzicht, NT: taalgebruik - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X -Y - Z -, NT: commentaar,

OPGELET: De getallen verwijzen steeds naar het aantal verzen waarin een 'woord' voorkomt. Eenzelfde 'woord' kan echter meerdere malen in hetzelfde vers voorkomen.

- σαββατον = sabbaton (sabbat)

- sabbaton (sabbat). σαββατον = sabbaton (sabbat). Taalgebruik in het NT: sabbaton (sabbat). Taalgebruik in de LXX: sabbaton (sabbat). Taalgebruik in Mc: sabbaton (sabbat). Taalgebruik in Lc: sabbaton (sabbat).

Datief meervoud. In vijf verzen in Mc. In de vijf verzen gaat telkens het bepaald lidwoord datief onzijdig meervoud vooraf en in vier van de vijf verzen gaat daaraan geen voorzetsel van tijd (en = in, op) vooraf, behalve in Mc 2,23.
In elf verzen komt in Mc een vorm van sabbaton (sabbat) voor. In negen verzen gaat een bepaald lidwoord aan een vorm van sabbaton (sabbat) vooraf ; niet in Mc 6,2. en Mc 16,9. In tien verzen gaat hieraan (lidwoord + zelfstandig naarwoord) geen voorzetsel van tijd (en = in, op) vooraf, behalve in Mc 2,23.

--- sabbata: nominatief meervoud. in 1 vers in het NT nl. Hnd 17,2.
--- sabbatou. In vijf verzen bij Lucas: (1) Lc 6,5. (2) Lc 13,14: tèi hèmerai tou sabbatou = op de dag van de sabbat. (3) Lc 13,16: tèi hèmerai tou sabbatou = op de dag van de sabbat. (4) Lc 14,5: en hèmerai tou sabbatou = op een dag van de sabbat. (5) Lc 18,12: tou sabbatou = van de week.
--- sabbatôn: genitief meervoud. In vierenveertig verzen in de bijbel. In drieëndertig verzen in het OT In tien verzen in het NT. In Mt 28,1. In Mc 16,2 (// Lc 24,1 // Joh 20,1 ). In twee verzen in Lucas: (1) Lc 4,16: en tèi hèmerai tôn sabbatôn = op de eerste dag van de sabbat / het wekenfeest. (2) Lc 24,1 (// Mc 16,2 // Joh 20,1 ). In twee verzen bij Johannes: (1) Joh 20,1 (// Mc 16,2 // Lc 24,1 ). (2) Joh 20,19. In drie verzen in Hnd.: (1) Hnd 13,14: tèi hèmerai tôn sabbatôn = op de dag van de sabbat / het wekenfeest. (2) Hnd 16,13: tèi te hèmerai tôn sabbatôn = eveneens op de dag van de sabbat / het wekenfeest. (3) Hnd 20,7. In Col 2,16.
--- sabbasin: In 5 verzen in Mt 12,1-12.

Datief meervoud. In de dertien verzen (dat. onz. mv.) gaat het bepaald lidwoord dat. onz. mv. tois (de) vooraf. In vier van de dertien verzen gaat daaraan het voorzetsel van tijd (en = in, op) vooraf: (1) Mc 2,23. (2) Lc 4,31. (3) Lc 6,2. (4) Lc 13,10. In de dertien verzen (dat. onz. mv.) gaat het bepaald lidwoord dat. onz. mv. tois (de) vooraf. In vier van de dertien verzen gaat daaraan het voorzetsel van tijd (en = in, op) vooraf: (1) Mc 2,23. (2) Lc 4,31. (3) Lc 6,2. (4) Lc 13,10.

sabbatôn: genitief meervoud. Verwijzing: sabbaton (sabbat), zie Mc 16,1. In tien verzen in het NT. In Mt 28,1. In Mc 16,2 (// Lc 24,1 // Joh 20,1 ). In twee verzen in Lucas: (1) Lc 4,16: en tèi hèmerai tôn sabbatôn = op de eerste dag van de sabbat / het wekenfeest. (2) Lc 24,1 (// Mc 16,2 // Joh 20,1 ). In twee verzen bij Johannes: (1) Joh 20,1 (// Mc 16,2 // Lc 24,1 ). (2) Joh 20,19. In drie verzen in Hnd.: (1) Hnd 13,14: tèi hèmerai tôn sabbatôn = op de dag van de sabbat / het wekenfeest. (2) Hnd 16,13: tèi te hèmerai tôn sabbatôn = eveneens op de dag van de sabbat / het wekenfeest. (3) Hnd 20,7. In Col 2,16 sabbatôn (sabbat, week, wekenfeest). Verwijzing: sabbaton (sabbat), zie Mc 16,1. Genitief onzijdig meervoud van het enkelvoud sabbaton (sabbat), sabbata (week). In twee verzen in Lucas: (1) Lc 4,16. (2) Lc 24,1 (// Mc 16,2 // Joh 20,1 ).

- τῃ μιᾳ των σαββατων = tè(i) mia(i) tôn sabbatôn (op de eerste van de week / het wekenfeest). NT (4): (1) Lc 24,1. (2) Joh 20,1. (3) Joh 20,19. (4) Hnd 20,7. Duidt de tijdsaanduiding bij het begin van het vers de eerste dag van de week of de eerste dag van het Wekenfeest aan ? Ze duidt in ieder geval een nieuw begin aan. Dat is de ervaring van de eerste volgelingen van Jezus. Ze hebben met Jezus iets nieuws ervaren en hij staat aan het begin van een nieuwe beweging. We zijn ook in de week van de ongedesemde broden, uitdrukking van een nieuw begin. Met het krieken van de ochtend is de overgang - pathein (lijden, ondergaan) - voorbij.

en tèi hèmerai tôn sabbatôn (op dé dag van de week, nl. op sabbatdag ; op dé dag van het wekenfeest, nl. op Pinksteren). miai tôn sabbatôn (op de eerste van de week / wekenfeest). In vier verzen in het NT: (1) Lc 24,1. (2) Joh 20,1. (3) Joh 20,19. (4) Hnd 20,7. In de vier teksten staat tèi miai tôn sabbatôn. In drie verzen (1) Lc 24,1. (2) Joh 20,1. (4) Hnd 20,7. staat de uitdrukking aan het begin van de zin. In (4) Hnd 20,7 wordt de uitdrukking voorafgegaan door het voorzetsel en (op). In de drie verzen staat het partikel de (echter) op de tweede plaats in de zin.

- saddoukaios (Sadduceeër).

In Mt treden de Farizeeën en de Sadduceeën samen op, vooreerst bij Johannes de Doper: Mt 3,7, vervolgens bij Jezus: Mt 16,1 . Jezus waarschuwt zijn leerlingen voor het zuurdeeg van de Farizeeën en de Sadduceeën. In Mt 22 zijn Farizeeën en Sadducxeeën wisselend bij Jezus aanwezig (Mt 22,16: leerlingen van Jezus ; Mt 22,23: Sadduceeën ; Mt 22,34 en Mt 22,41: Farizeeën).

- saleuô (heen en weer bewegen, schudden). saleuô (heen en weer bewegen, schudden). Taalgebruik in het NT: saleuô (heen en weer bewegen, schudden). Taalgebruik in Mc: saleuô (heen en weer bewegen, schudden). Taalgebruik in Lc: saleuô (heen en weer bewegen, schudden).

- σαμαρεια = samareia (Samaria)

- samareia (Samaria). σαμαρεια = samareia (Samaria). Taalgebruik in het NT: samareia (Samaria). Taalgebruik in de LXX: samareia (Samaria).

- gen. vr. enk. σαμαρειας = samareias (van Samaria) van het zelfst. naamw. σαμαρεια = samareia (Samaria). Taalgebruik in het NT: samareia (Samaria). Taalgebruik in de LXX: samareia (Samaria). NT (8): (1) Lc 17,11. (2) Joh 4,4. (3) Joh 4,5. (4) Joh 4,7. (5) Hnd 8,1. (6) Hnd 8,5. (7) Hnd 8,9. (8) Hnd 9,31.

- satanas (satan). nom. mann. enk. σατανας = satanas (satan). Taalgebruik in het NT: satanas (satan). Taalgebruik in de LXX: satanas (satan). Taalgebruik in Mc: satanas (satan). Bijbel (17): (1) Mt 12,26. (2) Mc 3,23. (3) Mc 3,26. (4) Mc 4,15. (5) Lc 11,18. (6) Lc 13,16. (7) Lc 22,3. (8) Lc 22,31. (9) Joh 13,27. (10) Hnd 5,3. (11) 1 Kor 7,5. (12) 2 . (13) 1 Tes 2,18. (14) Apk 2,13. (15) Apk 12,9. (16) Apk 20,2. (17) Apk 20,7.

- voc. mann. enk. σατανα = satana (satan) + dat. mann. enk. σατανᾳ = satana(j) (aan de satan) van het zelfst. naamw. σατανας = satanas (satan). Taalgebruik in het NT: satanas (satan). Taalgebruik in de LXX: satanas (satan). Taalgebruik in Mc: satanas (satan). Bijbel (15): (1) Mt 4,10. (2) Mt 16,23. (3) Mc 1,13. (4) Mc 8,33. (5) Hnd 26,18. (6) 1 Kor 5,5. (7) 2 Kor 2,11. (8) 2 Kor 12,7. (9) 2 Tes 2,9. (10) 1 Tim 1,20. (11) 1 Tim 5,15. (12) Apk 2,9. (13) Apk 2,13. (14) Apk 2,24. (15) Apk 3,9.

- acc. mann. enk. σαταναν = satanan (satan) van het zelfst. naamw. σατανας = satanas (satan). Taalgebruik in het NT: satanas (satan). Taalgebruik in de LXX: satanas (satan). Bijbel (5): (1) Sir 21,27. (2) Mt 12,26. (3) Mc 3,23. (4) Lc 10,18. (5) Rom 16,20.

- schizô (scheuren). σχιζω = schizô (scheuren). Taalgebruik in het NT: schizô (scheuren). Taalgebruik in de LXX: schizô (scheuren).

- selènè (maan). selènè (maan). Taalgebruik in het NT: selènè (maan). Taalgebruik in Lc: selènè (maan).

- sèmeion (teken). sèmeion (teken). Taalgebruik in het NT: sèmeion (teken). Taalgebruik in de LXX: sèmeion (teken). Taalgebruik in Lc: sèmeion (teken). Lat. signum. Fr. signe. E. sign. N. teken. D. Zeichen.

- sès (mot). nom. mann. enk. σης = sès (mot). Taalgebruik in de Bijbel: sès (mot). Bijbel (8). OT (5): (1) Js 33,1. (2) ) Js 50,9. (3) Mi 7,4. (4) Spr 14,30. (5) Sir 42,13. NT (3): (1) Mt 6,19. (2) Mt 6,20. (3) Lc 12,33. Een vorm van σης = sès (mot) in de Bijbel (10), in het NT (3): (1) Mt 6,19. (2) Mt 6,20. (3) Lc 12,33. Een Hebreeuws woord dat sterk op het Griekse gelijkt is: סָס = sâs (mot, worm, houtworm). Taalgebruik in Tenakh: sâs (mot). Getalwaarde: samekh = 15 of 60 ; totaal: 30 (2 X 3 X 5) OF 120 (2³ X 3 X 5). Structuur: 6 - 6. De som van de elementen is telkens 3. Hapax ( Js 51,8). Aramees: סָס OF סָסָא (sâs of sâsâ´). In het vers Js 51,8 lopen עָשׁ = `âsj (mot) en סָס = sâs (mot, worm, houtworm) parallel. Tegenover de aardse vergankelijkheid staat de eeuwige gerechtigheid en redding.
- Hebreeuws. עָשׁ = `âsj (mot). Taalgebruik in Tenakh: `âsj (mot). De getalwaarde van `âsj (mot): ajin = 16 of 70 ; sjin = 21 of 300 ; totaal: 37 OF 370 (10 X 37). Structuur: 7 - 3. De som van de elementen is telkens 1. Een vorm van עָשׁ = `âsj (mot) in Tenakh (7): (1) Js 50,9. (2) Js 51,8. (3) Hos 5,12. (4) Ps 39,12. (5) Job 4,19. (6) Job 13,28. (7) Job 27,18.
- Een vorm van σης = sès (mot) is eveneens een vertaling van het Hebreeuwse
- Latijn. tinea (mot). Bijbel (12): + (1) Js 14,11. (2) Sir 42,13. (3) Bar 6,11. Fr. la teigne of mite. E. moth. D. Mot. In dit vers zou het om kleren en gewaden gaan. Ze zijn niet tegen de eeuwigheid bestand.

- sèmeron (vandaag, heden). σημερον = sèmeron (vandaag, heden). Taalgebruik in het NT: sèmeron (vandaag, heden). Taalgebruik in de LXX: sèmeron (vandaag, heden). Taalgebruik in Lc: sèmeron (vandaag, heden).

- sfodra (geweldig, buitengewoon, zeer). σφοδρα = sfodra (geweldig, buitengewoon, zeer). Taalgebruik in het NT: sfodra (geweldig, buitengewoon, zeer). Bijbel (370). LXX (359). Pentateuch (69). NT (11).

- Silas (Silas). Taalgebruik: Silas (Silas), zie Hnd 15,32.

Judas en Silas werden mede-afgezanten van de kerk van Jeruzalem naar Antiochië na het eerste oecumenische concilie te Jerualem en zij bemoedigden de gemeente van Antiochië. Judas en Silas moesten in de gemeente van Antiochië mondelinge toelichting geven bij de brief met de besluiten van het concilie van Jeruzalem. Na de breuk met Barnabas werd Paulus en Silas voor een twee zendingsreis gezonden. In Filippi werd Paulus en Silas gevangen gezet. Paulus en Silas zaten in de gevangenis van Filippi. Ze werden er op een wonderlijke wijze uit bevrijd. Paulus en Silas vertrokken uit Tessalonica naar Berea. Silas en Timoteüs die in Berea waren gebleven, kregen het verzoek van Paulus uit Athene om hem te vervoegen. Silas en Timoteüs voegden zich in Korinte terug bij Paulus.

- Nominatief enkelvoud. In vier verzen in de bijbel:
(1) Hnd 15,32. Judas en Silas werden mede-afgezanten van de kerk van Jeruzalem naar Antiochië na het eerste oecumenische concilie te Jerualem en zij bemoedigden de gemeente van Antiochië.
(2) Hnd 16,25. Paulus en Silas zaten in de gevangenis van Filippi.
(3) Hnd 17,14. Silas en Timoteüs bleven in Berea terwijl Paulus de wijk neemt naar Athene.
(4) Hnd 18,5. Silas en Timoteüs voegden zich in Korinte terug bij Paulus.
- Accusatief enkelvoud. In zes verzen in de bijbel:
(1) Hnd 15,22. Judas en Silas werden mede-afgezanten van de kerk van Jeruzalem naar Antiochië na het eerste oecumenische concilie te Jerualem.
(2) Hnd 15,27. Judas en Silas moesten in de gemeente van Antiochië mondelinge toelichting geven bij de brief met de besluiten van het concilie van Jeruzalem.
(3) Hnd 15,40. Na de breuk met Barnabas werd Paulus en Silas voor een twee zendingsreis gezonden.
(4) Hnd 16,19. In Filippi werd Paulus en Silas gevangen gezet.
(5) Hnd 17,10. Paulus en Silas vertrokken uit Tessalonica naar Berea.
(6) Hnd 17,15. Silas en Timoteüs die in Berea waren gebleven, kregen het verzoek van Paulus uit Athene om hem te vervoegen.
- Datief enkelvoud. In twee verzen in de bijbel.(1)

- sigaô (zwijgen). sigaô (zwijgen). Taalgebruik in het NT: sigaô (zwijgen). Taalgebruik in Lc: sigaô (zwijgen).

- Simôn (Simon)  . σιμων = Simôn (Simon). Taalgebruik in het NT: Simôn (Simon). Taalgebruik in Mc: Simôn (Simon). 1. Simon = Petrus. 2. Simon, de Kananeeër of Simon, de zeloot: Mt 10,4 // Mc 3,18 // Lc 6,15. 3. Simon, de melaatse: Mt 26,6 // Mc 14,3.  4. Simon van Cyrene: Mt 27,32 // Mc 15,21 // Lc 23,26. 

Een vorm van Simon (Petrus) in 9 verzen in Lc: (1) Lc 4,38. (2) Lc 5,3. (3) Lc 5,4. (4) Lc 5,5. (5) Lc 5,8. (6) Lc 5,10. (7) Lc 6,14. (8) Lc 22,31. (9) Lc 24,34.  

acc. mann. enk. σιμωνα = simôna van de eigennaam σιμων = Simôn (Simon). Taalgebruik in het NT: Simôn (Simon).
1. Simon = Petrus. Lc (5): (1) Lc 5,4. (2) Lc 5,10. (3) Lc 6,14. (4) Lc 6,15. (5) Lc 23,26. 
2. Simon, de Kananeeër of Simon, de zeloot: Mt 10,4 // Mc 3,18 // Lc 6,15.
3. Simon, de melaatse: Mt 26,6 // Mc 14,3. 
4. Simon van Cyrene: Mt 27,32 // Mc 15,21 // Lc 23,26.  Lc (5): (1) Lc 5,4. (2) Lc 5,10. (3) Lc 6,14. (4) Lc 6,15. (5) Lc 23,26. 
- Een vorm van Simon (Petrus) in 9 verzen in Lc: (1) Lc 4,38. (2) Lc 5,3. (3) Lc 5,4. (4) Lc 5,5. (5) Lc 5,8. (6) Lc 5,10. (7) Lc 6,14. (8) Lc 22,31 (2X). (9) Lc 24,34. In  Lc 4,38 (2X) staat simônos (van Simon) de eerste maal zonder lidwoord - hij wordt voor het eerst vermeld) - en de tweede maal met lidwoord. In Lc 5,3 wordt hij zonder lidwoord vermeld - het is de eerste maal in deze pericope -. In Lc 5,4 en Lc 5,10 sprak Jezus tot Simon ; hier wordt telkens het bepaald lidw. gebruikt bij simôna (tot Simon). In Lc 22,31 wordt 2X de vocatief gebruikt (2 / 11). In de andere gevallen geen bepaald lidw. (6 / 11): (1) Lc 4,38. (2) Lc 5,3. (3) Lc 5,5. (4) Lc 5,8. (5) Lc 6,14. (6) Lc 24,34. Simon Petrus wordt vermeld bij de genezing van zijn schoonmoeder (Lc 4,38-39), zijn roeping bij de wonderbare visvangst (Lc 5,1-11), de aanstelling van de twaalf (Lc 6,14), de aankondiging van de verloochening (Lc 22,31-34), en de terugkomst van de twee leerlingen van Emmaüs bij de gemeenschap in Jeruzalem (Lc 24,34).

- σιναπι = sinapi (mosterd)

- sinapi (mosterd). σιναπι = sinapi (mosterd). Taalgebruik in het NT: sinapi (mosterd). Taalgebruik in de LXX: sinapi (mosterd). Een vorm van σιναπι = sinapi (mosterd) in de LXX (0), in het NT (5), zie hierboven.
- Ned.: mosterd. D.: Senf (zie sinapi). E.: moustard. Fr.: sénevé. Grieks: σιναπι = sinapi (mosterd). Taalgebruik in het NT: sinapi (mosterd). Latijn: sinapi. Waarschijnlijk van Egyptische oorsprong.

- nom. + acc. onz. enk. σιναπι = sinapi (mosterd). Taalgebruik in het NT: sinapi (mosterd). Taalgebruik in de LXX: sinapi (mosterd).

- gen. onz. enk. σιναπεως = sinapeôs (van de mosterd) van het zelfst. naamw. σιναπι = sinapi (mosterd). Taalgebruik in het NT: sinapi (mosterd). Taalgebruik in de LXX: sinapi (mosterd). Bijbel (5): (1) Mt 13,31. (2) Mt 17,20.(3) Mc 4,31. (4) Lc 13,19. (5) Lc 17,6.

- sindôn (linnen weefsel). σινδων = sindôn (linnen weefsel). Taalgebruik in de Bijbel: sindôn (linnen weefsel). Een vorm van σινδων = sindôn in de LXX (3): (1) Re 14,12. (2) Re 14,13. (3) Spr 31,24, in het NT (6). dat. mann. enk. σινδονι = sindoni van het zelfst. naamw. σινδων = sindôn (linnen weefsel). Taalgebruik in de Bijbel: sindôn (linnen weefsel). Een vorm van σινδων = sindôn in de LXX (3): (1) Re 14,12. (2) Re 14,13. (3) Spr 31,24, in het NT (6).
- acc. mann. mv. σινδονα = sindona (onderkleed) van het zelfst. naamw. σινδων = sindôn (linnen weefsel). Taalgebruik in de Bijbel: sindôn (linnen weefsel). Bijbel (3): (1) Mc 14,51. (2) Mc 14,52. (3) Mc 15,46. Een vorm van σινδων = sindôn in de LXX (3): (1) Re 14,12. (2) Re 14,13. (3) Spr 31,24, in het NT (6).
- acc. mann. mv. σινδονας = sindonas (onderkleren) van het zelfst. naamw. σινδων = sindôn (linnen weefsel). Taalgebruik in de Bijbel: sindôn (linnen weefsel). Bijbel (3): Een vorm van σινδων = sindôn in de LXX (3): (1) Re 14,12. (2) Re 14,13. (3) Spr 31,24, in het NT (6).

- Latijn. acc. mann. enk. sindonem van het zelfst. naamw. sindon, -onis. Bijbel (2): (1) Spr 31,24. (2) Mc 15,46.
- Latijn. acc. mann. mv. sindones van het zelfst. naamw. sindon, -onis. Bijbel (3): (1) Re 14,12. (2) Re 14,13. (3) Js 3,23 .
- Ned. satijn, zijde. Fr. toile = weefsel van linnen, hennep of katoen, afkomstig uit: Lat. tela (tex-la), texere = weven (Fr. tiser). E. linen. D. Leinentuch.

- siôpaô (zwijgen). σιωπαω = siôpaô (zwijgen). Taalgebruik in het NT: siôpaô (zwijgen). Taalgebruik in de LXX: siôpaô (zwijgen).Taalgebruik in Mc: siôpaô (zwijgen).

- act. ind. imperf. 3de pers. mv. εσιωπων = esiôpôn (zij zwegen) van het werkw. σιωπαω = siôpaô (zwijgen). Taalgebruik in het NT: siôpaô (zwijgen). Taalgebruik in de LXX: siôpaô (zwijgen).Taalgebruik in Mc: siôpaô (zwijgen). Bijbel = NT (2): (1) Mc 3,4. (2) Mc 9,34. Een vorm van σιωπαω = siôpaô (zwijgen) in de LXX (36), in het NT (10), in Mc (5).

- siteutos (vetgemest). siteutos (vetgemest). Taalgebruik in het NT: siteutos (vetgemest). Taalgebruik in Lc: siteutos (vetgemest).

- skandalon (hindernis, struikelblok, valstrik, verlokking, ergernis, aanstoot). σκανδαλον (= skandalon: hindernis, struikelblok, valstrik, verlokking, ergernis, aanstoot). Taalgebruik in het NT: skandalon (hindernis, struikelblok, valstrik, verlokking, ergernis, aanstoot). Taalgebruik in de LXX: skandalon (hindernis, struikelblok, valstrik, verlokking, ergernis, aanstoot).

- nom. + acc. onz. mv. σκανδαλα = skandala van het zelfst. naamw. σκανδαλον = skandalon (hindernis, struikelblok, valstrik, verlokking, ergernis, aanstoot). Taalgebruik in het NT: skandalon (hindernis, struikelblok, valstrik, verlokking, ergernis, aanstoot). Taalgebruik in de LXX: skandalon (hindernis, struikelblok, valstrik, verlokking, ergernis, aanstoot). Bijbel (8): (1) Joz 23,13. (2) Hos 4,17. (3) Jdt 5,1. (4) W 14,11. (5) Mt 13,41. (6) Mt 18,7. (7) Lc 17,1. (8) Rom 16,17. Een vorm van σκανδαλον = skandalon in de LXX (23), in het NT (15), in Lc (1).

- skandalizô (ten val brengen). σκανδαλιζω = skandalizô (ten val brengen), doen struikelen, aanstoot geven, ergeren. Taalgebruik in het NT: skandalizô (ten val brengen). Taalgebruik in de LXX: skandalizô (ten val brengen). Taalgebruik in Mc: skandalizô (ten val brengen).

- act. conj. aor. 3de pers. enk. σκανδαλισῃ = skandalisè(i) (hij zou ten val brengen) van het werkw. σκανδαλιζω = skandalizô (ten val brengen), doen struikelen, aanstoot geven, ergeren. Taalgebruik in het NT: skandalizô (ten val brengen). Taalgebruik in de LXX: skandalizô (ten val brengen). Bijbel = NT (3): (1) Mt 18,6. (2) Mc 9,42. (3) Lc 17,2. Een vorm van σκανδαλιζω = skandalizô in de LXX (4), in het NT (29), in Mt (14), in Mc (8), in Lc (2): (1) Lc 7,23. (2) Lc 17,2.

- skia (schaduw). σκια = skia (schaduw). Taalgebruik in het NT: skia (schaduw). Taalgebruik in de LXX: skia (schaduw). Bijbel (34). Js (2): (1) Js 9,1. (2) Js 38,8. Nt (): (1) Mt 4,16. (2) Lc 1,79. (3) Hnd 5,15. (4) Kol 2,17. (5) Heb 8,5. σκια = skia (schaduw). Taalgebruik in het NT: skia (schaduw). Taalgebruik in de LXX: skia (schaduw). Bijbel (34). Js (2): (1) Js 9,1. (2) Js 38,8. Nt (5): (1) Mt 4,16. (2) Lc 1,79. (3) Hnd 5,15. (4) Kol 2,17. (5) Heb 8,5. Een vorm van σκια = skia in de LXX (54), in het NT (7).

- nom. vr. enk. σκια = skia + dat. vr. enk. skiᾳ = skia(i). Zelfst. naamw. σκια = skia (schaduw). Taalgebruik in het NT: skia (schaduw). Taalgebruik in de LXX: skia (schaduw). Bijbel (34). Js (2): (1) Js 9,1. (2) Js 38,8. Nt (): (1) Mt 4,16. (2) Lc 1,79. (3) Hnd 5,15. (4) Kol 2,17. (5) Heb 8,5. σκια = skia (schaduw). Taalgebruik in het NT: skia (schaduw). Taalgebruik in de LXX: skia (schaduw). Bijbel (34). Js (2): (1) Js 9,1. (2) Js 38,8. Nt (5): (1) Mt 4,16. (2) Lc 1,79. (3) Hnd 5,15. (4) Kol 2,17. (5) Heb 8,5. Een vorm van σκια = skia in de LXX (54), in het NT (7).

- skirtaô (huppelen, springen, dansen). σκιρταω = skirtaô (huppelen, springen, dansen). Taalgebruik in het NT: skirtaô (huppelen, springen, dansen). Taalgebruik in Tenakh: skirtaô (huppelen, springen, dansen).

--- eskirtôn (zij sprongen op). Actief imperfectum derde persoon meervoud. In één vers in de bijbel, nl. Gn 25,22 (Jakob en Esau in de schoot van Rebekka).
- Hebreews râtsats (knakken, verbreken, verdrukken). Verwijzing: râtsats (knakken, verbreken, verdrukken), zie Lc 1,41.
--- wajjithërotsätsû (en zij bewogen heftig). Hithpoël imperfectum derde persoon meervoud. Hapax in deze vorm: Gn 25,22.
Er is een sterke literaire overeenkomst tussen Gn 25,22 en Lc 1,41. Gn 25,22: skirmôn de ta paidia en autèi (sprongen de kinderen op in haar) en Lc 1,41: eskirtèsen to brefos en tèi koiliai autès (sprong het kind op in haar schoot).

- . skotizô (verduisteren). skotizô (verduisteren). Taalgebruik in het NT: skotizô (verduisteren). Taalgebruik in Mc: skotizô (verduisteren).

- skotos (duisternis). σκοτος = skotos (duisternis). Taalgebruik in het NT: skotos (duisternis). Taalgebruik in de Septuaginta: skotos (duisternis). Een vorm van σκοτος = skotos (duisternis) in de Septuaginta (120), in het NT (30), in Lc (4): (1) Lc 1,79. (2) Lc 11,35. (3) Lc 22,53. (4) Lc 23,44, in 1 Tes (2): (1) 1 Tes 5,4. (2) 1 Tes 5,5.
- Lat. tenebrae. Fr. ténèbres. E. darkness. D. Finsternis.
- Tegenover duisternis staat licht. Hebr. ´ôr (licht). Taalgebruik in Tenakh: ´ôr (licht).

- dat. onz. enk. σκοτει = skotei van het zelfst. naamw. σκοτος = skotos (duisternis). Taalgebruik in het NT: skotos (duisternis). Taalgebruik in de Septuaginta: skotos (duisternis). Bijbel (33). OT (29). NT (5): (1) Mt 4,16. (2) Lc 1,79. (3) Rom 2,19. (4) 1 Tes 5,4. (5) 1 Joh 1,6. Een vorm van σκοτος = skotos (duisternis) in de Septuaginta (120), in het NT (30), in Lc (4): (1) Lc 1,79. (2) Lc 11,35. (3) Lc 22,53. (4) Lc 23,44, in 1 Tes (2): (1) 1 Tes 5,4. (2) 1 Tes 5,5.

- εν σκοτει = en skotei (in duisternis). NT (4): (1) Mt 4,16. (2) Lc 1,79. (3) Rom 2,19. (4) 1 Tes 5,4.
- εν τῳ σκοτει = en tô(i) skotei (in de duisternis). NT (1): 1 Joh 1,6.

σοφια(ι) (= sofia: wijsheid; zn nom vr enk of dat vr enk). Taalgebruik in het NT: sofia (wijsheid). sofia (wijsheid). Bijbel (128). LXX (103). NT (25). Mt (2). Lc (4). Hnd (2): Hnd 6,10 en Hnd 7,22. Brieven (15). Apk (2).

- σωμα = sôma (lichaam)

- sôma (lichaam). nom. + acc. onz. enk. σωμα = sôma (lichaam). Taalgebruik in het NT: sôma (lichaam). Taalgebruik in de Septuaginta: sôma (lichaam). Taalgebruik in Lc: sôma (lichaam). Taalgebruik in Hnd: sôma (lichaam). Bijbel (118). OT (55). NT (63). Lc (10): (1) Lc 11,34. (2) Lc 11,36. (3) Lc 12,4. (4) Lc 12,23. (5) Lc 17,37. (6) Lc 22,19. (7) Lc 23,52. (8) Lc 23,55. (9) Lc 24,3. (10) Lc 24,23. Een vorm van σωμα = sôma (lichaam) in de LXX (136), in het NT (142), in Lc (11): (1) Lc 11,34. (2) Lc 11,36. (3) Lc 12,4. (4) Lc 12,22. (5) Lc 12,23. (6) Lc 17,37. (7) Lc 22,19. (8) Lc 23,52. (9) Lc 23,55. (10) Lc 24,3. (11) Lc 24,23. In Lc: 3 vormen in 6 hoofdstukken en 11 verzen. In Lc: 3 vormen in 6 / 24 hoofdstukken en 11 verzen. In Hnd: 1 vorm in 1 vers in 1 / 28 hoofdstukken.
- Hebr. bâshâr (vlees, lichaam). Taalgebruik in Tenach: bâshâr (vlees, lichaam). Lat. corpus. Fr. corps. N. lichaam. D. Leib. E. body.

σωμα = sôma (lichaam). Taalgebruik in de Septuaginta: sôma (lichaam). Taalgebruik in het NT: sôma (lichaam). Taalgebruik in Lc: sôma (lichaam). Taalgebruik in Hnd: sôma (lichaam). Hebr. bâshâr (vlees, lichaam). Taalgebruik in Tenach: bâshâr (vlees, lichaam). Tenakh (108). Pentateuch (50). Eerdere Profeten (3). Latere Profeten (35). 12 Kleine Profeten (5). Geschriften (15). Lat. corpus. Fr. corps. N. lichaam. D. Leib. E. body. Bijbel (115). OT (39). NT (63). Deut.can. (16). Ef (3): (1) Ef 1,23. (2) Ef 4,4. (3) Ef 4,16. Een vorm van sôma (lichaam) in de LXX (136), in het NT (142).

- dat. vr. enk. sè(i) van het bezitt. voornaamw.. Bijbel (25). OT (21). NT (4): (1). (2). (3). (4).

- sῳζω = sôzô (redden)

- sôzô (redden). sῳζω = sôzô (redden). Taalgebruik in het NT: sôzô (redden). Taalgebruik in de LXX: sôzô (redden). Taalgebruik in Mc: sôzô (redden). Hebr. jâsj`â (redden).

- sôtèr (redder). nom. mann. enk. sôtèr (redder). Taalgebruik in het NT: sôtèr (redder). Taalgebruik in Lc: sôtèr (redder). Taalgebruik in de LXX: sôtèr (redder). Hebr. môsjî`a (de reddende): act. part. hifil nom. mann. enk. van het werkw. jâsja` (redden, bevrijden, verlossen). Taalgebruik in Tenach: jâsja` (redden, bevrijden, verlossen). Getalwaarde: jod = 10, sjin = 21 of 300, ajin = 16 of 70 ; totaal: 47 OF 380 (2² X 5 X 19). Structuur: 1 - 3 - 7. In al deze gevallen is de getalwaarde van de elementen 11. Jakob (Gn 25,26). ja`äqobh (Jakob). Getalwaarde: jod = 10, ajin = 16 of 70, qoph = 19 of 100, beth = 2 ; totaal: 47 OF 182 (7 X 26). Structuur: 1 - 7 - 1 - 2. In al deze gevallen is de getalwaarde van de elementen 11. L. salvator (salvare - salus). Fr. sauver - saveur. Ned. b.v. salie (een heilbrengend kruid). E. saviour. N. heiland. D. Heiland. Arabisch: najada (redden, helpen). Taalgebruik in de Koran: najada (redden, helpen). Hebr. môsjî`a (de reddende) is heel nauw verwant wat letters betreft: mâsjach (zalven). (mâsjîach = gezalfde, messias, G. christos = Christus). Tenakh (17): (1) Dt 22,27. (2) Dt 28,29. (3) Dt 28,31. (4) Re 3,9. (5) Re 3,15. (6) Re 6,36. (7) Re 12,3. (8) 1 S 10,19. (9) 1 S 11,3. (10) 2 K 13,5. (11) Js 19,20. (12) Js 43,11. (13) Js 45,15. (14) Zach 8,7. (15) Ps 7,11. (16) Ps 17,7. (17) Ps 18,42. Gr. sôtèr (redder). Bijbel (18): (1) 1 S 10,19. (2) Js 12,2. (3) Js 45,15. (4) Js 45,21. (5) Js 62,11. (6) Ps 25,5. (7) Ps 27,1. (8) Ps 27,9. (9) Ps 62,3. (10) Ps 62,7. (11) Ps 65,6. (12) Ps 79,9. (13) Jdt 9,11. (14) 1 Mak 4,30. (15) Lc 2,11. (16) Joh 4,42. (17) Ef 5,23. (18) 1 Tim 4,10.
- Een vorm van sôtèria (redding) in Lc in 4 verzen: (1) Lc 1,69. (2) Lc 1,71. (3) Lc 1,77. (4) Lc 19,9, in de LXX (160), in het N.T. (45).
- Een vorm van sôzô (redden, verlossen) in Lc (17), in de LXX (363), in het N.T. (106).
- Een vorm van sôtèr in Lc (2): (1) Lc 1,47. (2) Lc 2,11, in de LXX (41), in het N.T. (24).

- σωτηριον (= sôtèrion: redding); zn nom onz enk). Zie het zelfst. naamw. σωτηρια = sôtèria (redding). Taalgebruik in het NT: sôtèria (redding). Taalgebruik in de LXX: sôtèria (redding). Taalgebruik in Lc: sôtèria (redding). Bijbel (43). Pentateuch (4): (1) Gn 41,16. (2) Lv 17,4. (3) Nu 6,14. (4) Nu 15,8. Js (11): (1) Js 26,1. (2) Js 33,20. (3) Js 38,11. (4) Js 40,5. (5) Js 51,5. (6) Js 51,6. (7) Js 51,8. (8) Js 56,1. (9) Js 60,6. (10) Js 60,18. (11) Js 62,1. NT (3): (1) Lc 2,30. (2) Lc 3,6. (3) Hnd 28,28.

- sôtèria (redding). sôtèria (redding). Taalgebruik in het NT: sôtèria (redding). Taalgebruik in de LXX: sôtèria (redding). Taalgebruik in Lc.: sôtèria (redding).

- samenvatting (redden).

- acc. vr. enk. sôtèrian van het zelfst. sôtèria (redding). Taalgebruik in het NT: sôtèria (redding). Taalgebruik in Lc: sôtèria (redding). Taalgebruik in de LXX: sôtèria (redding). Hebr. jesja` / jèsja` / jësju`âh (hulp, heil, redding -> Jezus). Taalgebruik in Tenakh: jesja` / jèsja` (hulp, heil, redding). Getalwaarde: jod = 10, sjin = 21 of 300, ajin = 16 of 70 ; totaal: 47 OF 380 (2² X 5 X 19). Structuur: 1 - 3 - 7. In al deze gevallen is de getalwaarde van de elementen 11. Jakob (Gn 25,26). ja`äqobh (Jakob). Getalwaarde: jod = 10, ajin = 16 of 70, qoph = 19 of 100, beth = 2 ; totaal: 47 OF 182 (7 X 26). Structuur: 1 - 7 - 1 - 2. In al deze gevallen is de getalwaarde van de elementen 11. L. salvator (salvare - salus). Fr. sauver - saveur. Ned. b.v. salie (een heilbrengend kruid). E. saviour. N. heiland. D. Heiland. môsjî`a (de reddende) act. part. hifil nom. mann. enk. van het werkw. jâsj`a (redden, bevrijden, verlossen), is heel nauw verwant wat letters betreft: mâsjach (zalven). (mâsjîach = gezalfde, messias, G. christos = Christus). Arabisch: najdah (redding, hulp), zie: najada (redden, helpen). Taalgebruik in de Koran: najada (redden, helpen). Bijbel (63). OT (45). NT (18). Lc (1) Lc 1,71.

 - jâsj`a (redden, bevrijden, verlossen) . jâsj`a (redden, bevrijden, verlossen). Taalgebruik in Tenach: jâsj`a (redden, bevrijden, verlossen).
--- jôsjî`a (hij zal redden). Hifil imperfectum 3de persoon enkelvoud. In 6 verzen in de bijbel. In 4 verzen in de Psalmen: (1) Ps 34,19. (2) Ps 69,36. (3) Ps 72,4. (4) Ps 72,13.
--- hôsj`a (red, bevrijd). Hifil imperatief, 2de persoon enkelvoud: (1) Jr 31,7. (2) Ps 86,2. hôsje`a (Hosea). Persoonsnaam; in 8 verzen
- Hifil imperatief + suffix 1ste persoon enkelvoud hatstsîlenî (ontruk mij, verlos mij) - libera ma. In 15 verzen in de bijbel: (1) Gn 32,12. (2) Js 44,17. In 13 verzen in de Psalmen: (1) Ps 31,3. (2) Ps 31,16. (3) Ps 34,5. (4) Ps 39,9. (5) Ps 51,16. (6) Ps 54,9. (7) Ps 59,2. (8) Ps 59,3. (9) Ps 69,15. (10) Ps 109,21. (11) Ps 119,170. (12) Ps 142,7. (13) Ps 143,9.
--- thësjû`âthî (mijn redding, verlossing). Zelfstandig naamwoord met suffix van het persoonlijk voornaamwoord eerste persoon enkelvoud. In deze vorm slechts in twee verzen in de bijbel: (1) Ps 38,23. (2) Ps 51,16.
--- zelfstandig naamwoord: tesjû`âh (redding, verlossing, heil). In 2 verzen in de bijbel: Ps 38,23 en Ps 51,16.

- תְשוּעָה = thësjû`âh (verlossing, redding).
---: sôtèria (redding) komt in tweeënvijftig verzen in de bijbel voor. In drieënveertig verzen in het OT. In acht verzen in het NT: (1) Lc 19,9. (2) Joh 4,22. (3) Hnd 4,12. (4)
--- -- sôtèrias: genitief van sôtèria. De genitief komt in eenenvijftig verzen in de bijbel voor. In drieëndertig verzen in het OT. In achttien verzen in het NT: (1) Lc 1,69. (2) Lc 1,77. (3) Hnd 13,26. (4) Hnd 16,17. (5) Hnd 27,34.
--- sôtèrion (redding). In drieënveertig verzen in de bijbel. In negenendertig verzen in het OT. In drieëntwintig verzen in de Ps. In elf verzen in Js. In drie verzen in het NT: (1) Lc 2,30. (2) Lc 3,6. (3) Hnd 28,28. In deze drie verzen is de redding gericht tot alle mensen.
--- sôzô (redden, verlossen).
--- -- sôsai. Infinitief. In 39 verzen in de bijbel; in 26 verzen in het OT, in 13 verzen in het NT: (1) Mt 16,25 (// Mc 8,35 // Lc 9,24). (2) Mt 27,42 (// Mc 15,31). (3) Mc 3,4 (// Lc 6,9).. (4) Mc 8,35 (//Mt 16,25 // Lc 9,24). (5) Mc 15,31 (// Mt 27,42). (6) Lc 6,9 (// Mc 3,4) . (7) Lc 9,24 (// Mc 8,35 // Mt 16,25). (8) Lc 19,10. (9)
--- -- sesôken (hij heeft gered / verlost). In 7 verzen in de bijbel, enkel in het NT: (1) Mt 9,22 (// Mc 5,34 // Lc 8,48). (2) Mc 5,34 (// Mt 9,2 // Lc 8,48). (3) Mc 10,52 (// Lc 18,42). (4) Lc 7,50. (5) Lc 8,48 (Mc 5,34 // Mt 9,2). (6) Lc 17,19. (7) Lc 18,42 (// Mc 10,52).

- sesôken (hij heeft gered / verlost). In zeven verzen in de bijbel, enkel in het NT: (1) Mt 9,22 (// Mc 5,34 // Lc 8,48). (2) Mc 5,34 (// Mt 9,2 // Lc 8,48). (3) Mc 10,52 (// Lc 18,42). (4) Lc 7,50. (5) Lc 8,48 (Mc 5,34 // Mt 9,2). (6) Lc 17,19. (7) Lc 18,42 (// Mc 10,52). In deze zeven verzen komt de uitdrukking hè pistis sou sesôken se = je geloof heeft je gered - je geloof is je redding). Vier lettergrepen beginnen met s-. Vijf woorden. Acht lettergrepen. Het gaat om drie wonderverhalen en een verhaal van zondenvergeving van een vrouw die haar zonden berouwt. Bij de wonderverhaal gaat het om de genezing van een bloedvloeiende vrouw, van een blinde man en van een melaatse man. De 'genezings'formule is dus gericht tot twee vrouwen en twee mannen

- σπαρασσω = sparassô (door elkaar schudden, stuiptrekken)

- sparassô (door elkaar schudden, stuiptrekken). σπαρασσω = sparassô (door elkaar schudden, stuiptrekken). Taalgebruik in het NT: sparassô (door elkaar schudden, stuiptrekken). Taalgebruik in de LXX: sparassô (door elkaar schudden, stuiptrekken). Stam: sparasJ (halfklinker) -> sparassô.

- act. part. aor. nom + acc. onz. enk. σπαραξαν = sparaxan (stuiptrekkend) van het werkw. σπαρασσω = sparassô (door elkaar schudden, stuiptrekken). Taalgebruik in het NT: sparassô (door elkaar schudden, stuiptrekken). Taalgebruik in de LXX: sparassô (door elkaar schudden, stuiptrekken). Stam: sparasJ (halfklinker) -> sparassô.
- verbuiging van het part.. Voor het mann. en het onz. wordt de 3de verbuiging gevolgd.

--- sparassei. Indicatief praesens derde persoon nominatief onzijdig enkelvoud.
--- eparaxen (hij schudde dooreen). Indicatief aorist derde persoon enkelvoud. Da 8,7.

- sparganoô (inwikkelen, bakeren). σπαργανοω = sparganoô (inwikkelen, bakeren). Taalgebruik in het NT: sparganoô (inwikkelen, bakeren). Taalgebruik in de LXX: sparganoô (inwikkelen, bakeren). Taalgebruik in Lc: sparganoô (inwikkelen, bakeren). Ned. inwikkelen, Fr. envelloper (avec des langes), langer, emmailloter - maillot = luier), Lat. involvere.

- esparganôsen (hij wikkelde in). Hapax in de bijbel, nl. Lc 2,7.
- esparganomenon (ingewikkeld). Hapax in de bijbel, nl. Lc 2,12. Dit vers verwijst naar Lc 2,7.

- σπειρω = speirô (spreiden, zaaien)

- speirô (spreiden, zaaien). σπειρω = speirô (spreiden, zaaien). Taalgebruik in het NT: speirô (spreiden, zaaien). Taalgebruik in de LXX: speirô (spreiden, zaaien). Taalgebruik in Mc: speirô (spreiden, zaaien). Hebr. zâr`â. Lat. seminare. Zie N. sper-ma.

- pass. ind. praes. 3de pers. enk. σπειρεται = speiretai van het werkw. σπειρω = speirô (spreiden, zaaien). Taalgebruik in het NT: speirô (spreiden, zaaien). Taalgebruik in de LXX: speirô (spreiden, zaaien). LXX (2): (1) Nu 20,5. (2) Dt 21,4. Mc (1): Mc 4,15. Br (4): (1) 1 Kor 15,42. (2) 1 Kor 15,43 (2X). (3) 1 Kor 15,44. (4) Jak 3,18. Een vorm van σπειρω = speirô (spreiden, zaaien) in de LXX (62), in het NT (52).

- act. inf. aor. σπειραι = speirai (om te zaaien) van het werkw. σπειρω = speirô (spreiden, zaaien). Taalgebruik in het NT: speirô (spreiden, zaaien). Taalgebruik in de LXX: speirô (spreiden, zaaien). Bijbel (2): (1) Mc 4,3. (2) Lc 8,5. Een vorm van σπειρω = speirô (spreiden, zaaien) in de LXX (62), in het NT (52).

- naamw. σποριμος = sporimos (bezaaid, graanveld). Zie het werkw. σπειρω = speirô (spreiden, zaaien).

- gen. mann. mv. σποριμων = sporimôn van het naamw. σποριμος = sporimos (bezaaid, graanveld). Zie het werkw. σπειρω = speirô (spreiden, zaaien). Bijbel (3): (1) Mt 12,1. (2) Mc 2,23. (3) Lc 6,1. Een vorm van in de LXX (): (1) Gn 1,29 (2X). (2) Lv 11,37, in het NT (3): (1) Mt 12,1. (2) Mc 2,23. (3) Lc 6,1.

- sperma (zaad, nakomeling). σπερμα = sperma (zaad, nakomeling). Taalgebruik in het NT: sperma (zaad, nakomeling). Taalgebruik in de LXX: sperma (zaad, nakomeling). Hebr. zèra` (zaad, nageslacht, nakomeling). Taalgebruik in Tenakh: zèra` (zaad, nageslacht, nakomeling).

- dat. onz. enk. σπερματι = spermati van het zelfst. naamw. σπερμα = sperma (zaad, nakomeling). Taalgebruik in het NT: sperma (zaad, nakomeling). Taalgebruik in de LXX: sperma (zaad, nakomeling).Bijbel (46). OT (35). NT (6): (1) Lc 1,55. (2) Hnd 3,25. (3) Hnd 7,5. (4) Rom 4,13. (5) Rom 4,16. (6) Gal 3,16.
- tô(i) spermati (aan het zaad / nageslacht). NT (6): (1) Lc 1,55. (2) Hnd 3,25. (3) Hnd 7,5. (4) Rom 4,13. (5) Rom 4,16. (6) Gal 3,16 (2X).
- Hebr. lëzèra` (aan het zaad / nageslacht). Tenakh: (1) Gn 47,24. (2) Lv 18,20. (3) Js 45,19. (4) Ez 20,5. (5) 2 Kr 20,7.
- tô(i) spermati autou (aan zijn zaad./ nageslacht). NT (4): (1) Lc 1,55. (2) Hnd 7,5. (3) Rom 4,13. (4) Gal 3,16. Hebr. lëzarë`ô (aan zijn zaad / nageslacht). Tenakh (3): (1) Gn 17,19. (2) Neh 9,8.
- kai tô(i) spermati autou (en aan zijn zaad./ nageslacht). NT (3): (1) Lc 1,55. (2) Hnd 7,5. (3) Gal 3,16. Hebr. ûlëzarë`ô (en aan zijn zaad / nageslacht). Tenakh (6): (1) Ex 28,43. (2) Ex 30,21. (3) Nu 24,13 (ûlëzara`ô). (4) 2 S 22,51. (5) 1 K 2,33. (6) Ps 18,51.

- gen. onz. enk. σπερματος = spermatos (van het zaad) van het zelfst. naamw. σπερμα = sperma (zaad, nakomeling). Taalgebruik in het NT: sperma (zaad, nakomeling). Taalgebruik in de LXX: sperma (zaad, nakomeling). Bijbel (60). LXX (52). NT (8). (1) Joh 7,42. (2) Hnd 13,23. (3)

- speudô of spoudazô (spoed maken, spoeden). σπευδω of σπουδαζω = speudô of spoudazô (spoed maken, spoeden). Taalgebruik in het NT: speudô of spoudazô (spoed maken, spoeden). Taalgebruik in de LXX: speudô of spoudazô (spoed maken, spoeden). Taalgebruik in Lc: speudô of spoudazô (spoed maken, spoeden).

- act. part. aor. nom. mann. mv. σπευσαντες = speusantes (gehaast) van het werkw. σπευδω of σπουδαζω = speudô of spoudazô (spoed maken, spoeden). Taalgebruik in het NT: speudô of spoudazô (spoed maken, spoeden). Taalgebruik in de LXX: speudô of spoudazô (spoed maken, spoeden). Taalgebruik in Lc: speudô of spoudazô (spoed maken, spoeden). Bijbel (3). OT (2): (1) Gn 45,9. (2) Joz 8,19. NT = Lc (1): Lc 2,16. Een vorm van σπευδω = speudô in de LXX (66), in het NT (6): (1) Lc 2,16. (2) Lc 19,5. (3) Lc 19,6. (4) Hnd 20,16. (5) Hnd 22,18. (6) 2 Pe 3,12.

- spoudè (spoed, haast). spoudè (spoed, haast). Taalgebruik in het NT: spoudè (spoed, haast). Taalgebruik in Lc: spoudè (spoed, haast).

- splagchnizomai (zich ontfermen, medelijden hebben). σπλαγχνιζω = splagchnizomai (zich ontfermen, medelijden hebben). Taalgebruik in het NT: splagchnizomai (zich ontfermen, medelijden hebben). Taalgebruik in Mc: splagchnizomai (zich ontfermen, medelijden hebben).

- pass. part. aor. nom. mann. enk. σπλαγχνισθεις = splagchnistheis (door medelijden bewogen) van het werkw. σπλαγχνιζω = splagchnizomai (zich ontfermen, medelijden hebben). Taalgebruik in het NT: splagchnizomai (zich ontfermen, medelijden hebben). Taalgebruik in Mc: splagchnizomai (zich ontfermen, medelijden hebben). Bijbel (4):

- spoudè (spoed, haast). spoudè (spoed, haast). Taalgebruik in het NT: spoudè (spoed, haast). Taalgebruik in Lc: spoudè (spoed, haast).

- stachus (aar, halm). σταχυς = stachus (aar, halm). Taalgebruik in het NT: stachus (aar, halm). Taalgebruik in de LXX: stachus (aar, halm).

- acc. vr. mv. σταχυας = stachuas (aren) van het zelfst. naamw. σταχυς = stachus (aar, halm). Taalgebruik in het NT: stachus (aar, halm). Taalgebruik in de LXX: stachus (aar, halm). Bijbel (6). LXX (3): (1) Gn 41,7. (2) Gn 41,24. (3) Re 15,5. NT (3): (1) Mt 12,1. (2) Mc 2,23. (3) Lc 6,1. In het NT komt het voor in de parallelteksten.

stauroô (kruisigen). stauroô (kruisigen). Taalgebruik in het NT: stauroô (kruisigen). Taalgebruik in Lc: stauroô (kruisigen). Taalgebruik in Hnd: stauroô (kruisigen). Lat. crucifigere (crux - kruis ). Fr. crucifier. Ned. kruisigen (k-r-).

- staurousin (zij kruisigen). Actief ind. pr. 3de pers. mv.. In 2 verzen: (1) Mc 15,24 (staurousin = zij kruisigen) // Mt 27,35 (staurôsantes = gekruidigd) // Lc 23,33 (estaurôsan (zij kruisigden). (2) Mc 15,27 (staurousin = zij kruisigen) // Mt 27,38 (staurountai = zij worden gekruisigd).

- staurôthènai (gekruisigd worden). Passief inf. aor. In drie verzen: (1) Mt 26,2. (2) Lc 23,23 // Mt 27,23 (staurôthètô = dat hij gekruisigd worde) // Mc 15,14 (staurôson = kruisig). (3) Lc 24,7 (hoti dei... staurôthènai = dat hij moet... gekruisigd worden).